ഓർമ്മക്കൂട്ട്:ശ്രീസൂര്യ

ഓര്‍മ്മക്കൂട്ട്

ശ്രീസൂര്യ-

അവനു കോട്ടിടുന്നതിഷ്ടമല്ല,
വിയര്‍പ്പു മണക്കുന്നാരോ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നതു പോലെന്ന്
ഭാരമുള്ളൊരുത്തന്‍ തോളേറിയ പോലെന്ന്
ത്രേസ്യാമ്മയുടെ കല്ല്യാണത്തിന്റന്ന് ജുബ്ബയിട്ടയോര്‍മ്മ.

പന്തലിടുന്നതവനിഷ്ടമില്ല,
അപ്പനുമമ്മച്ചീം പോയതിന്റന്നിട്ട വെള്ളപ്പന്തലും
എന്റെ കെട്ടിന്റെ തലേന്നാളിട്ട കുരുത്തോലപന്തലും
അവനെ കരയിച്ചയോര്‍മ്മ.

കൊന്തയെണ്ണുന്നതവനിഷ്ടമാണ്,
രാമനാമം ചൊല്ലുപെണ്ണേയെന്ന വിളിയെ മുറിച്ച്
അങ്ങേ വീട്ടിലെ മരക്കുരിശിനും മെഴുകുതിരിയ്ക്കും
കൊന്തയെണ്ണി കൈമുത്തി സ്തുതി പറഞ്ഞയോര്‍മ്മ,

കുന്തിരിക്കമവനിഷ്ടമല്ല,
കൊതുകു പോക്കാന്‍ പുകച്ചതിന്റന്ന് എനിക്കപ്പന്റെ,
എനിക്കമ്മച്ചീടെ ചാവോര്‍മ്മ വരുന്നെടീയെന്ന്
കണ്ണുനിറയാതെ അവന്‍ വിതുമ്പിയോടിയയോര്‍മ്മ,

പാട്ടുകേള്‍ക്കുന്നതവനിഷ്ടമാണ്,
വെള്ളയുടുപ്പിട്ട് ഞങ്ങളൊന്നിച്ചള്‍ത്താര പാട്ടുകേട്ടത്,
വല്ല്യമ്മച്ചീടെ ഇരക്കുന്ന റേഡിയോക്ക് കാതു കൂര്‍പ്പിച്ച്
‘അല്ലിയാമ്പല്‍ കടവിലന്നു’ മധുരിച്ചയോര്‍മ്മ.

കരയുന്നതവനിഷ്ടമല്ല,
അവന്റമ്മച്ചി കരയാതിരിക്കാന്‍ പെണ്ണുകെട്ടിയതും
കരഞ്ഞുകരഞ്ഞു നീയെന്ന തീര്‍ക്കല്ലേ പെണ്ണേയെന്ന്
കല്ല്യാണത്തലേന്ന് കണ്ണുതുടച്ചുകയര്‍ത്തയോര്‍മ്മ.

ചുംബനമവനിഷ്ടമാണ്,
കയ്യാലക്കരികിലെ കാപ്പിപ്പൂക്കളെന്റെ തലയില്‍ ചൂടിച്ച്,
കാപ്പിയില ഞെരിച്ച, കയ്പ്പ് മണത്ത, ആദ്യചുംബനത്തിന്റെ
ചുണ്ടുമുറിഞ്ഞതില്‍ കാപ്പി രുചിച്ചയോര്‍മ്മ.

ആള്‍ക്കൂട്ടമവനിഷ്ടമല്ല,
ഇന്റിയപ്പവും ഓണസദ്യയും രണ്ടാക്കി മുറിച്ചു വേലികെട്ടി
മനുഷ്യരിവിടെ പ്രണയമില്ലിവിടെയെന്ന് നമ്മളെ
ഒറ്റയാക്കിയവരെന്ന് അവന്‍ ജ്വലിച്ചയോര്‍മ്മ.

തോളേറുന്നതവനിഷ്ടമാണ്.
അവനപ്പന്റേം ഞാനമ്മാവന്റേം തോളേറി
തെക്കേപ്പള്ളിയിലെ റാസയും കുരുത്തോലപെരുന്നാളും
പള്ളിമുക്കത്തെ ഗരുഢന്‍തൂക്കവും കണ്ടയോര്‍മ്മ.

സെമിത്തേരി അവനിഷ്ടമല്ല,
നിന്റെ മുടി തെക്കേയതിരിലെ യക്ഷിപ്പനമുടി,
നിന്റെ നഖം സെമിത്തേരി വാക രക്തം തുപ്പിയ
ചുവന്ന പൂക്കളെന്ന് മുഖം ചുളിച്ചയോര്‍മ്മ.

മണ്ണില്‍ കിടക്കുന്നതവനിഷ്ടമാണ്,
ഒരിക്കലീമണ്ണില്‍ നമ്മള്‍ പുഴുവായ് പിറന്ന്,
എന്റെ പുഴുപ്പെണ്ണേയെന്നു കൊതിതീരാതെ വിളിച്ചു,
കടമെല്ലാം സ്‌നേഹിച്ചുതീര്‍ക്കുമെന്ന അവന്റെ വാക്കോര്‍മ്മ