കാട്ടരുവിയുടെ തീരത്ത്:ഇന്ദിരാ രവീന്ദ്രൻ

കാട്ടരുവിയുടെ തീരത്തു്

ഒഴുകുമീ കാട്ടുചോലതൻ
തീരത്തു്.
നിനവുരുകി തിളയ്ക്കും
മനസ്സുമായ്
ഒരു മയിൽ പേട പോലവൾ
നിൽക്കുന്നു.
മിഴികളിലിറ്റു ബാഷ്പം
തുളുമ്പിയോ?
ഒരു നിനവിന്റെ നേർത്ത
ദുഃഖങ്ങളിൽ
ഒരു നിഴൽ പോലെ മങ്ങിയ
ജീവിതം
തുടരു മിന്നും പാപിയായ്
അല്ലലിൽ .
പതം പറഞ്ഞും പണി ചെയ്തു പോറ്റിയും..
കുടിലിലെ കൊച്ചു ചട്ടി തൻ
മുന്നിലായ്
കിടാവു മപ്പനും കഞ്ഞിക്കു
കാക്കവേ,
അവളുരുകിയോ കാട്ടു
വഴികളിൽ
അവളലഞ്ഞുവോ കായ്കനി തേടുവാൻ
ഒടുവിലിന്നവൾ കണ്ടുവോ
പണ്ടു തൻ
കുടിലിലെത്തിയ കൂട്ടരെ
വീണ്ടുമീ –
പുഴയുടെ തീരം ചേർന്നൂ
നടന്നു പോം
വഴിയിലവൾ നോക്കി
നിൽക്കുന്നതെന്തിനോ?
അറിയില്ലവൾക്കിന്നാരു
താൻ തന്നുടെ
പരിശുദ്ധ മാം പൂമേനി
കവർന്നവൻ
ഒരു മുഖമവൾ തിരഞ്ഞു
വോ കാണുവാൻ
അരുമയാം തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ച്ഛായ പോൽ
തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല കാക്കി
വേഷങ്ങളെ ,
തിരിച്ചറിയാത്ത രൂപമാണേ
തൊരാൾ ?
കുടികൾ കത്തിച്ച നാളിലെ
യക്രമ –
കഠിന പീഡന മോർത്ത വൾ നിന്നു പോയ്…..

(ഇന്ദിരാ രവീന്ദ്രൻ )