ജീപിൻ വർഗീസിന്റെ പെയിന്റിംഗ്

ജീപിൻ വർഗീസിന്റെ പെയിന്റിംഗ് .
എം .ബി .മനോജ്

ജിപിൻ വർഗീസ് എന്ന ചിത്രകാരനെ പത്തുവർഷം മുമ്പ് , എം.ജി. സർവകലാശാലയിൽ വച്ചാണ് പരിചയപ്പെടുന്നത് . ചിത്രകലയിൽ ഗവേഷണം ചെയ്യുകയായിരുന്നു അന്ന് . ക്രൈസ്തവ ദേവാലയങ്ങളിലെ പെയിന്റിംഗുകളെ സംബന്ധിച്ചായിരുന്നു അദ്ദേഹം ഗവേഷണം ചെയ്തത്. ജിപിന്റെ ഗവേഷണ പ്രബന്ധം ലളിതകലാ അക്കാദമി പുസ്തകമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഈ കുറിപ്പ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിത്രകലയിലെ വേറിട്ട ഒരു ലോകത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ്.The Dust We Breathe,Commonly Caught Specious,A work Abut Resistance,Niyam Giri Hills Orissa,എന്നീ പേരുകളിൽ അദ്ദേഹം തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ള വാട്ടർകളർ ചിത്രങ്ങൾ രചന കൊണ്ടും പ്രമേയം കൊണ്ടും നവീനമായവയാണ് .

ഇരുണ്ടതും ഇരുണ്ട പച്ചയും മണ്ണിന്റെയും പൊടിയുടെയും നിറങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടും ജീപിൻ വരച്ചിടുന്നത് ഇന്ത്യൻ ഗ്രാമങ്ങളുടെ ദാരുണവർത്തമാന ദിനങ്ങളെയാണ്. ഛദ്ദീസ് ഘട്ട് ഉൾപ്പെടെയുള്ള ഗോത്രമേഖലയുടെ പ്രശ്നങ്ങളെ ആവിഷ്കരിക്കുന്നതിന് ഖാലിദ് റഹ്മാൻ സംവിധാനം ചെയ്ത ഉണ്ട എന്ന സിനിമയ്ക്ക് സാധിച്ചിരുന്നുവല്ലൊ. ഒരു ഇന്ത്യാക്കാരനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം നടുക്കം വരുത്തുന്ന എത്രയൊ വീഡിയോകളാണ് നമ്മുടെ ഫോണുകളിൽ പലപ്പോഴും വന്നുനിറയുന്നത്. ജനാധിപത്യം അസ്തമിച്ചതിന്റെയും വർണ വ്യവസ്ഥ ആരംഭിച്ചതിന്റെയും സൂചനകളാണ് അവയെല്ലാം.

മതഫ്യൂഡലിസത്തിന്റെ ഈ കടന്നുകയറ്റങ്ങളെ ചിത്രകലയിൽ പകർത്തുമ്പോൾ ജീപിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ ഇന്ത്യയിലെ ജാതിഗ്രാമങ്ങളിലെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ മറയില്ലാതെ വരച്ചിടുന്നു.മരച്ചില്ലയിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന പെൺകുട്ടികളുടെ നിശ്ചല ശരീരങ്ങൾ , വധിച്ചതിനു ശേഷം അധികാരികൾ – ഗ്രാമമുഖ്യന്മാർ കെട്ടിത്തൂക്കുന്ന യുവതയുടെ ശരീരം, ജാതിഗ്രാമങ്ങൾ കൂട്ടമായി ബലാൽസംഘം നടത്തുന്നതിന്റെ നടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾ, ഗോത്രങ്ങളുടെയും തൊഴിലാളികളുടെയും പ്രതിഷേധങ്ങൾ .

ഇങ്ങനെ പലതുമുണ്ട് ജീപിന്റെ ചിത്രങ്ങളായി.വിളറിയ നിറങ്ങളാണ് ഇതിനായി തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നത്. വടക്കു കിഴക്കൻ ഗ്രാമങ്ങളെ നോക്കിക്കാണുന്നു ഈ ചിത്രങ്ങൾ . കൃഷിയും വിളയും നിറയുമ്പോഴും അകലവും അയിത്തവും പുലർത്തേണ്ടിവരുന്ന ഇന്ത്യൻ മണ്ണ് ആശങ്കാഭരിതവും നാശകരവുമായ മടക്കയാത്രയിലാണെന്ന് ഈ ചിത്രങ്ങൾ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.ചുരുണ്ട മുടിയുള്ള കുറിയ മനുഷ്യർ അപൂർവമെങ്കിലും പ്രതികരിക്കുന്നു. എങ്കിലും അവർക്കു മുന്നിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടതും നിശബ്ദത ബാധിച്ചതുമാണ് പരിസരങ്ങൾ .

• 

• 

• 

ഈ ഒറ്റപ്പെട്ട അവസ്ഥ ആജന്മ അടിമകളായ മണ്ണിന്റെ ഉടമകളുടെ ദാരുണമായ സമകാല അവസ്ഥയെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. രണ്ടായിരത്തിപത്തിൽ നിന്നും രണ്ടായിരത്തി ഇരുപതിലെത്തുമ്പോൾ തദ്ദേശിയർക്കു മേൽ നടക്കുന്ന ആക്രമണങ്ങൾ 25% വർദ്ധനവുണ്ടായതായാണ് കണക്കുകൾ വ്യക്തമാക്കുന്നത്. രാഷ്ട്രീയാധികാരത്തിന്റെ തുറന്ന പിൻതുണയാണ് സാംസ്കാരികവും സാമൂഹ്യവുമായ ഇത്തരം ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധതയ്ക്ക് സഹായം നല്കി വരുന്നത് . ഈ ദുരന്ത ഭൂമികയെ ആവിഷ്കരിക്കുന്നു ജെപിൻ വർഗീസിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ .