കവിത,ഗസൽ നദിയാകുമ്പോൾ:പ്രിൻസ് ഓവേലിൽ

ഗസൽ നദിയാകുമ്പോൾ ….

അജ്ഞാതമായ നഗരത്തിൽ
തിരക്കുകളിഴപാകിയ
വഴിയരികിലെ മേൽക്കൂര
യില്ലാത്തൊരു സ്റ്റേജിൽ നിന്നും
അപരിചിതരായ ആളുകളിലേയ്ക്ക്
സ്നേഹാർദ്രമായ ഗസലിൻ്റെ
ഒരു നദിയൊഴുകുന്നു

ഇപ്പോൾ
നിൻ്റെ പാദങ്ങളെ നനയ്ക്കുന്ന
നദിയുടെ പേരോർമയെന്നാകുന്നു

ഉള്ളിലിനിയുമുണങ്ങാത്ത
സ്മരണയുടെ വടുക്കളിലേയ്ക്ക്
തൂവൽ കൊണ്ടെന്നപോലത്ര
മേലാർദ്രമായതു തഴുകുന്നു

ചില്ലകളുണങ്ങിയ മരത്തിനു
താഴെ നിലാവു വരയ്ക്കുന്ന
നിഴലുകളിൽ ചവിട്ടി
ഓർമയിലെ പൂക്കളുടെ
ഗന്ധമാരോ വീണ്ടെടുക്കുന്നു

ഇപ്പോൾ
നിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ വന്നു നിറയുന്ന
പുഴയുടെ പേര് സ്നേഹമാകുന്നു

ഇലപൊഴിഞ്ഞ ചില്ലകളിലെല്ലാമത്
മിന്നാമിനുങ്ങുകളെ
കൊളുത്തി വയ്ക്കുന്നു
വർണപ്പറവകളെ വരച്ചു ചേർക്കുന്നു

നീയിടുന്ന നേർത്ത സുഷിരത്തിലൂടെ
കെട്ടിക്കിടന്ന ‘ഞാനൊ’ഴുകി മായുന്നു
ഒരു കാറ്റ് സ്നേഹത്തോടെ
ഉള്ളിടങ്ങളെയുമ്മ വയ്ക്കുന്നു

ഇപ്പോൾ
രാവിൻ്റെ നെഞ്ചിലൂടെ നിലാവിൽ
തിളങ്ങി നദിയങ്ങനെയൊഴുകുന്നു
ഉരുണ്ടുരുണ്ട് തീരത്തടുക്കുന്ന
വെള്ളാരംകല്ലുകളിൽ നമ്മൾ
കാലത്തിൻ്റെ വിരൽ തിരയുന്നു
പുഴയരികിലിരുന്നു നാമെഴുതാതെ
പോയ കവിതകളോർത്തെടുക്കുന്നു

ഗസലൊരു പുഴയായിപ്പോഴും
നമ്മെ നനയിക്കുന്നു …..